Sendo pesado ataco de novo coa comida xaponesa, xa sei que teño aínda ben poucos post como para andar repetíndome de seguido, pero e que non me podo resistir.
Onte mergullándome la lista de blogs adscritos ó código cociña (eu tamén me adscribín) e lendo un chisco de aquí e un pouco de alá, cheguei ata isasaweiss, e como me encanta o sinxelo e rápido que nolo explica aquí está:
jueves, 24 de junio de 2010
miércoles, 16 de junio de 2010
O noso primeiro cocktail
Fai ben pouco convidáronme a unha cea moi agradable, nun ático nunha nova zona da cidade que aínda sendo pequeno, a súa terraza foi unha delicia e a ambientación e compaña da anfitrioa e do resto de convidados fixeron que a cea se alongase cunha animada leria, ateigada de referencias tanto culinarias como aeronáuticas.
Nun momento dado e despois dos nachos con guacamole e dunhas enchiladas fabulosas (moi ben temperadas) entre outras cousas , propuxémonos facer uns ‘mojitos’ (permitirédesme a licencia da ‘j’ tendo en conta que tamén usamos outros termos en outras linguas ).
Non tiñamos claro de todo como facelos, pero a improvisación é un elemento fundamental e rematamos por usar estes elementos e proporcións:
Para unha copa: catro follas de menta, unha cullerada das de café de azucre, o zume de medio limón (grandiño), suficiente xeo picado para chegar á metade da copa e ron ao gusto. Para o borde mollas a copa no zume e colocas un segundo enriba dun prato con azucre.
A clave está en misturar o azucre coas follas de menta e co zume e machucar todo un pouco para que a menta aromatice o conxunto, e logo engadi-lo resto.
Tal foi a improvisación que o ron branco non era tal senón envellecido e tamén fixemos a proba misturando con cachaça (case sae unha caipiriña), e incluso con coronita.
O asunto é ir probando cousas novas...
miércoles, 9 de junio de 2010
Bacallao con garbanzos impostores
Para seguir o ronsel trampulleiro do anterior post, o domingo fixen este bacallao impostor.
En realidade os impostores son os garbanzos, para min a trampa foi usalos en conserva e non cocelos eu mesmo, aquí aforrei moito tempo; o resto é bastante real…
Eu para duas persoas usei un bote dos grandes de cristal de garbanzos, dous lombos de bacallao conxelado (para non ter que desálalo) unha cebola, un pemento e seis langostinos grandiñose enteiros.
Nunha tixola antiadherente poñede un pouco aceite e deitades o bacallao de feito que o marcades ben por todolos lados.
Cando este ben dourado retiradelo e nese mesmo aceite facedes un sofrito coa cebola e o pemento, deixades transparentar ben a cebola e botades a facer os langostinos enteiros, cando xa cambien de cor separades as cabezas e machucádelas un pouco na mesma tixola para que solten todo o sabor, botades unha cullerada de fariña, remexedes un minuto e botades unha copa de viño branco.
Agora é cando engadimos os garbanzos que tiñamos refrescados e escorridos (para quitarlle o sabor a conserva), misturamos ben co prebe e deitamos os lombos de bacallao para que se rematen de facer por dentro e se misturen os sabores.
Pódese facer ainda mais sinxela, se mercades o sofrito xa feito ou en vez facer o prebe de langostinos engadílleslle algún outro xa preparado.
A idea é facer un guiso de varias horas en 20 minutos.
jueves, 3 de junio de 2010
Cociña para Impostores
Esta seman estou pouco vago, así que nos vos dou receita ningunha. Onte tomando café cunhas compañeiras dinme conta que moitos dos que ledes o ‘blog ronsel’ non tedes porqué ter moita idea de cociña, ou ainda téndoa quizais andades xustos de tempo e gañas de poñervos a facer delicatessens así polas boas (eu tampouco teño sempre a inspiración á man, e ser creativo a diario custa bastante).
Tendo en conta que o fín derradeiro deste espacio ciber-culinario é compartir e darvos ideas penso que vai ser mellor adoptar unha postura práctica e non ser demasiado ‘academicos’ nin ter porqué seguir os preceptos dunha cociña profesional para acabar sendo mais directos e incluso algo rebeldes.
En fín, que pensei en plaxiar amigablemente a Falsarius Chef; este colega blogueiro xa leva varios libros publicados i é un artista da reconversión conserveira….
…quero dicir que fai cociña creativa e rápida simplemente mellorando productos enlatados ou en conserva.
Ainda por riba, para facelo mais divertido os nomes das receitas son moi divertidos e sempre teñen a súa significación xustificada…
Tendo en conta que o fín derradeiro deste espacio ciber-culinario é compartir e darvos ideas penso que vai ser mellor adoptar unha postura práctica e non ser demasiado ‘academicos’ nin ter porqué seguir os preceptos dunha cociña profesional para acabar sendo mais directos e incluso algo rebeldes.
En fín, que pensei en plaxiar amigablemente a Falsarius Chef; este colega blogueiro xa leva varios libros publicados i é un artista da reconversión conserveira….
…quero dicir que fai cociña creativa e rápida simplemente mellorando productos enlatados ou en conserva.
Ainda por riba, para facelo mais divertido os nomes das receitas son moi divertidos e sempre teñen a súa significación xustificada…
Suscribirse a:
Entradas (Atom)