miércoles, 22 de diciembre de 2010

Compartir : BICA GALEGA


Boas, a quen me coñecedes xa vos teño dito que me podedes enviar algunha receita e vola publico, era un dos lemas deste blog ronsel cando comezou, por falta de tempo e outras lerias non estou adicándolle tódalas forzas que tiña pensado, pero aínda así vai índo, mais lento, pero vai.

Neste senso xa teño a primeira aportación allea a min, é da miña compañeira Sara, sempre é un bo costume cociñar algo para tomar todos no choio, e dou fé que ainda que a foto non é a orixinal do que se comeu, ben me podedes crer que estaba boisima:

Deixo a receita en Castelán para preservar tódalas expresións da autora (aquí temos moito respeto pola creación literaria, amais de ser todos bilingües):

3 huevos
150 gr de mantequilla o manteca (margarina no)
200 ml nata
300 gr azúcar + azúcar para espolvorear
300 gr harina (mejor de repostería)
1 sobre de levadura
50 gr de coñac

Horno:

Precalentamiento: 200º
Cocción: 180º - 30 minutos

Preparación:

Se baten los huevos, se añade la mantequilla previamente cortada en cuadraditos como de un centimetro, yo la sacaría horas antes de la nevera porque si está muy fría cuesta bastante mezclarla. Después lo mezclas con la nata, luego el azúcar, la harina y la levadura y al final del todo el coñac.

Enmantecas y enharinas el molde y antes de meterla al horno la cubres de azúcar al gusto.

A ver se a preparo un día destes e vos conto se teño tan boa man coma Sara.

Se non actualizo antes, que teñades un Bo Nadal



Foto: http://pasenydegusten.blogspot.com

domingo, 5 de diciembre de 2010

Cea tupper

Teño unha pandilla tupper.

Non é que me vaia de pandilla co tupper baixo o brazo, simplemente nunha oficina ó lado do mar, sen ve-lo mar un certo tempo comín de tupper.
Tódolos nós nunca o pasarámos tan ben comendo como naquel tempo, as tertulias eran rápidas, pero mestas, moi cheas de contidos e bromas. Foi unha época deliciosa (Teño que dicir que só na hora da comida...)
Total que nos seguimos reunindo sen o tupper.
Eu recomendovos que se non podedes comer na casa e tedes un espacio habilitado para comer nas vosas empresas levedes o tupper, é moito mais sano e amais coñeceredes moito mellor ós vosos compañeiros.

la cocina del tupper foi o meu agasallo de despedida daquel traballo.


Dúas ideas para pincho que fixemos na cea tupper:
Solombo ó pedro Ximénez sobre pan de pobo, facedes o solombo en filetiños finos e cun chupito de viño doce de pedro ximenez facédeslle un prebe, ligadelo con nata ou un pouco de fariña esluida en auga fria.
Filloa rechea de queixo fresco e salmón, seguides a receita das filloas e só hai que pone-lo queixo, o salmón, enrolar e cortar

As tres receitas fortes deixovolas decote, o postre foi repetido, a bavaroissssssssssssssseee de chocolate que nos gusta tanto.

Copa tres texturas:


Un ovo por persoa
Media cebola mediana por persoa
Unha pataca pequerrecha por persoa

Facer un puré de pataca, se non queredes....'maggi te puede ayudar'
o asunto é pochar a cebola, a lume lento ata que colla esa cor dourada, eu axúdolle cun bo chorro de vermú rosso.

O 'quid`da cuestión é ferver o ovo só 5 minutos e despois enfrialo para que non siga cocendo, deixádelo debaixo da billa un bo rato e que arrefríen ben, mergullados en auga. Con isto conseguimos que a clara quede cocida pero a xema non.

Para montar a copa: no fondo a cebola quente, no medio o ovo e por riba o puré de pataca, se o queredes mais fino, podédelo converter nunha mousse misturando cunhas claras montadas, así o resultado é mais lixeiro.

Queda delicioso cando metes a culleriña, se escacha o ovo e la xema líquida inunda a cebola, mmmm...

Ensalada de vieiras'super complicada'



O que mais me levou de facela foi decidir qué verde lle puña, estaba dubidando entre canónigos, rúcula ou unha desas misturas que ten llolo rosso, iceberg, romana, lisa, etc

Gañou unha bolsa de rúcula limpa e preparada para servir (igual que as outras opciòns, vaia)

ingredientes, a devandita rúcula, non me lembro dos gramos, pero un envase pequeno para tres duas vieiras sen cuncha por cabeza e uns tomatiños cereixa......veña vai, 'cherrys'.

Ollo, que é complicado eh! Atentos....
1º sacar a rúcula do envase e nun bowl xa sei que é pijo, pero e que me encanta o anglicismo este, en fin, aceite e vinagre de módena o u calquera outro e remexedes para que se pringuen ben tódalas follas.
2º Coa prancha quente, rociamos de aceite as vieiras e os cherrys, o punto decidídelo vos, mellor que queden xugosas, dous ou tres minutos por lado van ser suficientes, pero se vos parecen algo crúas pois, deixádelas algo mais, os cherrys en menos xa van estar.
3º Empratar ao gusto, eu ademais usei unha crema de vinagre de módena para enfeitar, agora xa empezan a estar nos supermercados, ata o de agora eran bastante caras e estaban só nos delicatessen.

Difícil.........

A viña versión da Moussaka.


Non é que o efecto MOUrinho e futbol me inciten a certos pratos, pero ahí vai a miña versión


Tiña ganas de meterme unha boa ración dun gratinado potente, así que pensei na moussaka, a versión turco-grega da mais coñecida lasagna de carne.

En vez da pasta haille que por láminas de berenxena.

Esta receita é bastante simple, pódese complicar un pouco se engadimos bechamel ao conxunto, pero eu son de facelo mais directo, cóntovos:


Media berenxena por persoa, laminádela e cociñadela na prancha con aceite e sal.

150 gramos de carne picada por persoa, eu seguindo a Arguiñano, metade de porco e metade de vitela, así queda mais xugosa.

A carne ímola cociñar con media cebola e un pouco viño branco na tixola, cando xa colla cor, engádeselle 300 grs de salsa de tomate (vos decidides a procedencia) e suficiente Alfavaca como para que se lle note (vos dedidides o gusto que tedes por ela), cando o conxunto está bastante homoxéne é o momento de ligalo: primeiro refogades con a carne 'atomatada' unha cullerada de fariña triga un minuto e despois engadides medio vaso de leite, se está quente mellor, senon, pois tardará un chisco mais e punto.

Xa o tedes listo, cando arrefíe un pouco montades o pastel: eu fíxeno nunha cazola de barro: capa de berexena, carne, capa de berenxena, carne e berenxena, se non vos da, pois pasades da derradeira capa, pero nunca da primeira, eu para gratinar escollín un emmental francés que ultimamente me está conquistando, (pero vos decidides o que mais vos guste, un toque galego pode ser o san simón da costa).